Toen ik 12 jaar was, werd ik ernstig ziek. Ik was benauwd, kon niet meer door mijn neus ademen, piepte en kraakte bij elke ademtocht en mijn stem, toch al niet zo hoog voor een meisje, zakte zeker een octaaf. Bij de KNO-arts bleek dat al mijn holtes vol zaten met poliepen. Ik  moest geopereerd worden. Mijn vader (huisarts) was bang dat er na het wegsnijden van deze poliepen er gewoon weer nieuwe zouden groeien en mijn moeder (verpleegkundige en apotheker) nam me daarom mee naar een klassieke homeopaat. Deze woonde in Bergen en ik herinner me die dag vooral als een heerlijk uitje met mijn moeder. Ongebruikelijk als het was in ons grote gezin om moeder een hele dag alleen voor mezelf te hebben en het feit dat mijn moeder altijd probeerde van een nare dag een mooie dag te maken, herinner ik me vooral de lange wandeling door de prachtige duinen en de maaltijd die we samen gebruikten in een restaurant vlakbij de (Texelse) boot. Niet wetende dat het bezoek bij de homeopaat mijn leven voor altijd zou veranderen. Hij constateerde namelijk dat ik niet in staat was dierlijke eiwitten of vetten te verteren. Pathologisch onderzoek van de poliepen gaf hem overigens later gelijk; de meeste poliepen waren uit allergie ontstaan. Hij raadde mijn moeder aan mij geen vlees, geen zuivel en geen eieren meer te laten eten. Nu aten wij al vrij lang vegetarisch dus op zich was het niet zo’n heel grote stap ware het niet dat er in die tijd nog geen pakken sojamelk, hazelnootmelk, rijstmelk, havermelk en wat dies meer zij in de schappen van de supermarkt stonden. Mijn vader kon wel, als apotheekhoudend huisarts, babymelkpoeder van sojabonen bestellen bij de groothandel en oh oh oh wat was dat vies! Tot mijn 18e heb ik mij heel streng aan dit dieet gehouden en de poliepen zijn nooit terug gekomen. De homeopaat had gezegd dat ik na vijf jaar weleens mocht proberen of het ging en dan beginnen met geitenmelk of geitenkaas omdat die eiwitten blijkbaar het meest lijken op onze eigen en dus makkelijker te verteren zouden zijn, maar altijd als ik dierlijke eiwitten of vetten binnen kreeg werd ik benauwd en zaten mijn holtes direct weer vol. Ik heb vanaf die tijd thuis eigenlijk altijd zonder dierlijke producten gegeten maar als ik ergens anders at, probeerde ik er geen punt van te maken. Het woord ‘veganist’ of ‘veganisme’ kende ik niet eens, laat staan dat ik mezelf zo noemde. Ik vermeed gewoon dierlijke producten omdat ik er ziek van werd en ik was overtuigd vegetariër omdat ik fel tegen de bio-industrie was (en nog steeds ben!) Toen gebeurde er twee belangrijke dingen: mijn man werd ernstig ziek en besloot vanwege zijn gezondheid voortaan geen zuivel en geen vlees meer te gebruiken en één van mijn allergrootste vriendinnen kreeg van de reumatoloog het advies veganistisch te gaan eten om opvlammingen van haar reuma te voorkomen. Veganistisch? vroeg ik onnozel. Ja, dat je niks eet wat van of door dieren gemaakt wordt. Oh, dacht ik toen, heet dat zo? En vanaf die tijd verdiep ik mij in de levensstijl die veganisme heet.
Veganistisch is eigenlijk heel simpel, zolang u maar genoeg bonen en noten eet en af en toe wat marmite en/of zeewier aan uw dieet toevoegt om uw vitamine B gehalte op peil te houden. Tegenwoordig is er zelfs in de kleinste supermarkt heel wat keus in veganistische producten. Wat ikzelf vooral lastig vind, is broodbeleg. Ik ben niet zo’n zoetekauw en eet graag wat hartigs op mijn boterham. In de zomer is er meer dan genoeg keus; met een tomaatje en een blaadje sla ben ik al gauw zeer tevreden maar in de winter blijft er eigenlijk alleen pindakaas over. Dat kun je dan combineren met marmite of met sambal of met banaan (waar het dan eigenlijk weer zoet van wordt) en mijn man eet het zelfs met mosterd (maar dat vind ik gewoon vies!). Dus ik maak het liefst zelf humus (kikkererwtenpasta) en daarvan geef ik u nu mijn recept. Er zijn eindeloos veel variaties op dit recept te bedenken en dat doe ik ook graag maar ik geef u het recept dat hier in huis veruit favoriet is. Dit recept is genoeg voor 10-15 boterhammen maar u kunt het ook heel goed gebruiken als basis voor een saladedressing. Eet smakelijk en tot het volgende recept!
INGREDIËNTEN

• 100 gram gedroogde kikkererwten (kikkererwten uit blik kan ook, dat is sneller en gemakkelijker maar ook duurder)
• 1 ui
• 2 teentjes knoflook
• 1 wortel (ongeveer 75 gram)
•  een half kopje (olijf)olie (als u kikkererwten uit blik gebruikt ongeveer een kwart kopje olie)
•  citroensap van een halve citroen (of een flinke scheut citroensap uit een flesje)
•  1 theelepel zout, 1 theelepel komijn, 1 theelepel kurkuma, peper naar smaak

Zet de kikkererwten een nacht in de week, helemaal onder water met de kurkuma en de helft van de komijn. Kook ze een goeie drie kwartier en giet ze af. Laat ze afkoelen. Vul ondertussen de keukenmachine met ui, knoflook, zout, peper, de rest van de komijn, het citroensap en de wortel. Het handigst is als u de wortel van tevoren even in kleine stukjes snijdt of zelfs raspt. Zodra er een soort papje ontstaat kunt u lepel voor lepel de kikkererwten toevoegen; wanneer u alle kikkererwten er in één keer bijgooit, heeft u kans dat er hele kikkererwten in de pasta blijven zitten en dat is niet zo lekker. Als alle kikkererwten verwerkt zijn, voegt u langzaam de olie toe tot er een mooie gladde pasta ontstaat. In de koelkast blijft de pasta tot twee weken goed. (Maar zolang staat het hier nooit!)